Martinus
Ga naar de site van de patroonheiligeGa naar site van het gebouw c.q. de parochie
Parochie/kerkgemeente: | H. Martinus |
Dekenaat/kerkverband: | Weert |
Soort gebouw: | Parochiekerk |
Plaats: | Weert |
Gemeente: | Weert |
Adres: | Markt 8 |
Postcode: | 6001 EK |
Coördinaten: | x: 177349, y: 362747 |
Rijksmonumentennummer: | 38446 Code: 6001EK-00008-01 |
Kadastrale gegevens: | Weert O 1032 |
Architect(en): | |
Kunstenaar(s): | |
Huidig gebruik: | R.K. Kerk |
Foto: oktober 2006
Redengevende omschrijving Rijksdienst voor de Monumentenzorg
Sint Martinuskerk. Grote laatgotische hallenkerk met monumentale westtoren in Kempische trant. Rijk gesneden deur, XVI. Inwendig z.g. Maaskapitelen. Koorinterieur uit 1790 door Moretti en Spinelli. Inventaris o.a. een doopvont, XV, renaissance-koorbanken, XVI, barokke biechtstoelen, preekstoel, hek voor de doopkapel, XVII, orgel, XVIII. Klokkenstoel met klok van A. Jullien?, 1692, diam.
Type
Driebeukige hallenkerk met een forse toren van vier geledingen, met een grote lantaarn en haakse steunberen .
Bouwgeschiedenis
Foto: oktober 2006
Oorspronkelijk stond hier een 11e-eeuwse romaanse kerk. Deze is in fasen vervangen door de huidige hallenkerk. Omstreeks 1456 kwam driebeukige gotische koorgedeelte tot stand, bestaande uit veelzijdige koorafsluitingen en drie koortraveeën. Tussen 1500 en 1512 verrees het westelijk deel van de kerk in laatgotsche vormen, bestaande uit vijf traveeën. De oude, halfingebouwde toren werd in 1528-'29 vervangen door een ten westen hiervan opgetrokken nieuwe toren. Daarbij kwamen ook de meest westelijke traveeën van de zijbeuken gereed. Deze kregen eindgevels met speklagen en laatgotische hangtorentjes. De sacristie aan de oostzijde werd in 1885-'87 gebouwd naar een ontwerp van Joh. Kayser. Ze werd in 1915 uitgebouwd en in de jaren 1975-'79 omgebouwd tot dagkapel.
Exterieur
Koorzijde. Foto: oktober 2006
De onderste drie geledingen van de toren uit de jaren 1528-'29 zijn gebouwd in een rijke, laatgotische stijl. Deze is verwant aan de stijl, die in het Kempenland werd gebezigd. De geledingen zijn per gevelvlak telkens voorzien van drie spaarnissen en gepaarde spitsbogen. Boven de toreningang staat een beeld van St. Martinus in een omlijsting van vroege renaissance-motieven. De vierde geleding in neogotische stijl is in 1887-'89 toegevoegd door Joh. Kayser. De toen aangebrachte naaldspits kwam in 1940 tijdens een storm naar beneden. Na een prijsvraag in 1951 is de huidige bekroning met lantaarn in 1958-'60 gerealiseerd door Th. G. Verlaan uit Berkum.
Interieur
Zicht op het priesterkoor. Foto: oktober 2006
Zicht op de zangtribune. Foto: oktober 2006
In het oostelijk deel staan hardstenen zuilen met eenvoudige geprofileerde kapitelen en hoge kruisgewelven Het westelijk deel is voorzien van hardstenen zuilen met maaslandkapitelen, rijke netgewelven en ondiepe zijkapellen tussen steunberen. Op de gewelven bevinden zich schilderingen uit 1520. Het middenkoor heeft een stuukbekleding in Lodewijk XVI-stijl, die in 1790 is aangebracht door de Italianen Moretti en Spinetti. Moretti vervaardigde ook in hetzelfde jaar het rijke classicistische hoofdaltaar. Voor dit altaar bevindt zich boven het graf van Philips de Montmorency, graaf van Horne, een marmeren zerk uit 1841. De graaf werd in 1568 in Brussel onthoofd. Glas-in-loodramen zijn alle uit het atelier van de Gebr. Den Rooijen.
Bron: Monumenten in Nederland: Limburg, Waanders Uitgevers, Zwolle en Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist.
Zie ook Martinus Monument.
Orgel
Deze kerk beschikte reeds in de 16e eeuw over een orgel; een akte uit 1556 vermeldt n.l. een zekere “Leen de organist”, terwijl in het verslag van de kerkvisitatie van 1670 ook sprake is van de “organista”. Medio 18e eeuw plaatste J.B.le Picard (Luik, B) een nieuw orgel – volgens van der Aa in zijn “Aard-rijkskundig woordenboek” (1849) “een zeer goed orgel” – dat nadien meermalen werd hersteld (1768-Gilman; 1788-Beerens; 11826-van Dinther); het was een omvangrijk tweemanuaals orgel (25 stemmen) voorzien van een aangehangen pedaal. In 1942 plaatsten Gebr.Vermeulen (Weert) een nieuw driemanu-aals orgel, waarbij een deel van het pijpwerk van het vorige orgel – “dat door den storm onbespeelbaar raakte” – werd hergebruikt; in 1990 kreeg het orgel zijn huidige opzet.Hoofdwerk Positief Zwelwerk Pedaal
Bourdon
Prestant
Openfluit
Bourdon
Prestant
Fluit
Octaaf
Mixtuur IV-VI Mixtuur IV Nachthoorn
Cornet V Trompet
Trompet
Klaroen
Trompet
Bron: G.M.I.Quaedvlieg – Orgeldocumentatie Limburg (Stadsbibliotheek Maastricht)